Photo:
ILO Asia-Pacific
We willen allemaal de zorg krijgen die we nodig hebben. Ongeacht wie je bent, waar je vandaan komt of wat je financiële status is. Maar in veel landen heeft de overheid niet voldoende middelen om aan ieders zorgbehoeften te voldoen. Zij zijn afhankelijk van externe financiering en zoeken naar manieren om de binnenlandse budgetten voor gezondheidszorg te verhogen.
Wemos streeft ernaar de kwaliteit en de kwantiteit van financiering voor gezondheid in lage en middeninkomenslanden te verhogen. Wij werken samen met maatschappelijke partners in deze landen en met wereldwijde netwerken, om ervoor te zorgen dat mondiaal beleid aansluit op de behoeften in de landen. Daarnaast sporen we donoren en andere mondiale actoren met invloed op zorgbudgetten aan om hun activiteiten onderling goed te coördineren en deze af te stemmen op de prioriteiten van de landen. Dat brengt universele en eerlijke toegang tot zorg voor iedereen dichterbij.
Verschillende mondiale gezondheidsfondsen zetten zich in om gezondheidssystemen op nationaal, regionaal en/of mondiaal niveau te versterken. Bijvoorbeeld de Global Financing Facility, Global Fund, Gavi, en het Pandemic Fund. Hun financiering is momenteel onmisbaar voor lage- en middeninkomenslanden. Maar als deze externe financiering onvoldoende wordt afgestemd op nationaal beleid en behoeften, werkt het niet. Er kan versnippering ontstaan en het kan de implementatie van nationaal beleid verstoren.
Mondiale financiering voor gezondheidszorg moet daarom gekanaliseerd worden via een eenduidig en transparant systeem met verantwoordelijkheid en eigenaarschap op nationaal niveau. Het is ook belangrijk dat de financiering voorspelbaar is, zodat landen weten waar ze op kunnen rekenen. En er moeten geen onnodige beperkingen zijn – zoals het verbod om het geld te gebruiken voor terugkerende uitgaven zoals de salarissen van zorgpersoneel.
Veel lage- en middeninkomenslanden hebben moeite om voldoende financiële middelen bijeen te brengen om iedereen goede zorg te bieden. Zij zijn afhankelijk van externe financiering voor gezondheid. Maar deze financiering is steeds meer gericht op oplossingen met een winstoogmerk, bijvoorbeeld door de risico’s van private investeringen te reduceren of publiek-private partnerschappen te ondersteunen. In de gezondheidssector dreigt deze aanpak zijn doel voorbij te schieten en ongelijkheden in de toegang tot gezondheidsdiensten te vergroten. Het kan bijvoorbeeld leiden tot meer ‘pay-for-service’-systemen, wat financiële belemmeringen creëert voor mensen met weinig inkomsten.
Een goed en toegankelijk gezondheidssysteem vereist overheidsfinanciering. Er moet verstandig omgegaan worden met publieke middelen. Zij moeten niet gebruikt worden voor commerciële oplossingen die meer kwaad doen dan goed. Wij willen dat beleidsmakers kritisch kijken naar oplossingen uit de private sector, en in de eerste plaats publieke gezondheidssystemen steunen. Ook willen wij het bewustzijn vergroten over alternatieven om schaarse publieke middelen te verhogen.
Hoewel internationale financiering (‘ontwikkelingshulp’) belangrijke financieringstekorten opvult, is de uitstroom van geld uit lage- en middeninkomenslanden bijna dubbel zo groot. Dit komt door oneerlijke mondiale belastingregels, illegale financiële stromen en afbetaling van schulden. Uiteindelijk is een ingrijpende verandering nodig van de mondiale financiële structuur en de wijze waarop financiële middelen worden verzameld en toegewezen. Door hervormingen kan de netto stroom van middelen van lage- en middeninkomenslanden naar hoge-inkomenslanden omgekeerd worden. Dat vergroot niet alleen de schatkist van de landen, maar ook de nationale soevereiniteit en zelfredzaamheid.
Wemos streeft ernaar het werk van bewegingen die zit inzetten voor economische rechtvaardigheid te koppelen aan de discussie over de financiering van de wereldwijde gezondheid. Wij willen dat mondiale beleidsmakers zich over deze kwesties uitspreken, de noodzaak ervan erkennen en oproepen steunen voor hervormingen van de internationale financiële architectuur om de publieke middelen van lage- en middeninkomenslanden te vergroten.
De Covid-19-pandemie heeft aangetoond dat eensgezinde actie nodig is voor effectieve preventie van en reactie op infectieziekten en pandemieën. Niemand is immers veilig tot iedereen veilig is. Nationale gezondheidsstelsels – vaak ondergefinancierd – waren slecht voorbereid op een pandemie en lijden nog steeds onder de gevolgen van Covid-19. Wereldwijd blijft het een enorme uitdaging om voldoende financiering zeker te stellen; voorstellen hiervoor zijn tot dusverre volstrekt ontoereikend.
In lijn met onze visie op rechtvaardigheid in gezondheid willen wij dat deze financiering geleidelijk en naar daadkracht bijeen wordt gebracht, dat het volgens de behoeften van landen wordt toegewezen en democratisch wordt beheerd. Gezien de reeds grote financieringstekorten voor gezondheidszorg mag de financiering van pandemische preventie, paraatheid en respons niet ten koste gaan van bestaande financiering. Het is bovendien een mondiale verantwoordelijkheid die alle landen ten goede komt. Daarom mag het niet uit de de pot voor officiële ontwikkelingshulp worden gefinancierd. Op basis van deze principes analyseren wij de verschillende voorstellen en pleiten wij voor oplossingen die rechtvaardig, inclusief en duurzaam zijn.
De meeste lage– en midden-inkomenslanden kampen met een ernstig tekort aan zorgpersoneel. Opgeleide zorgmedewerkers komen door gebrek aan vaste banen en financiering voor salarissen zeer moeilijk aan een baan. Zorgmedewerkers die wel een baan hebben, zijn vaak overbelast en niet in staat de juiste zorg te verlenen, waaronder seksuele en reproductieve gezondheidszorg. Hoewel donoren en regeringen het erover eens zijn dat het aantal zorgverleners dringend omhoog moet, financieren zij geen salarissen, omdat zorgpersoneel wordt beschouwd als nationale verantwoordelijkheid.
Wij pleiten voor langetermijninvesteringen van mondiale gezondheidsactoren in zorgpersoneel in lage– en midden-inkomenslanden om de kwantiteit en de kwaliteit van hun professionals te verbeteren en de beste voorwaarden te scheppen om ze in dienst te houden. Binnen de Europese Unie moeten lidstaten ook in hun zorgmedewerkers investeren, onder andere door gebruik te maken van de bestaande EU-financieringsinstrumenten. Uiteindelijk moeten alle landen hun budgetten verhogen in overeenstemming met de mondiale doelstellingen, investeren in goede planning en prognose, evenals in de werving, ontwikkeling, opleiding, en het behoud van hun zorgpersoneel.
Ontvang onze nieuwsbrief
